 |
 |
|
|
|
|
|
||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
 |
|
From: Claude Piron Estimado Sr. Redactor: "¿Para qué aprender inglés si el nuevo idioma del mundo va a ser el que hablan más de mil trescientos millones de personas, crece en materia económica desmesuradamente y casi todo lo que tocamos está producido en el mismo, a la sazón, el chino?" pregunta José Manuel Balbuena en su "Discurso sobre las cosas inútiles". No, Señor. El chino nunca será un idioma mundial, porque es demasiado difícil de escribir, de pronunciar y de comprender al oído para la mayoría de los habitantes de nuestro planeta. Lo sé. Lo he aprendido. José Manuel Balbuena es economista. ¡Lástima que se aventure en un campo que no cae dentro de su competencia! Hablando del esperanto, dice: "Hoy ya nadie se acuerda de él. (...) Nadie había escrito o contado nada en esperanto, nadie lo había transmitido de generación en generación, nadie lo consideraba como algo familiar o cercano si no más bien como un simple engendro de laboratorio." Yo he publicado en esperanto siete novelas, un libro de poemas y una casete de canciones, que fueron bien acogidos por el público que practica el esperanto. Es un idioma que hablo desde niño. Lo hablo cada día. Viajé mucho cuando trabajaba para la OMS. En China, en Japón, en Uzbekistán, en Brazil, tuve contactos en esperanto que no eran posibles en inglés : claro, no es una "cosa inútil". Y no es verdad que sea un "engendro de laboratorio". Es un idioma que resulta de un siglo de interacciones, de comunicaciones entre gente de países más diversos. Aconsejo al Sr. Balbuena que vaya a http://claudepiron.free.fr, a "Articles", a "en espagnol" y lea, por ejemplo, "¿Dónde están los mitos? ¿Dónde las realidades?" (sólo dos pequeñas páginas) o a "Livres et nouvelles", donde hallará textos en esperanto. Verá que sus ideas sobre el esperanto no tienen nada que ver con la realidad. Un periódico tiene que informar, no propagar prejuicios. Espero que publiquen una rectificación. Saludo al Sr. Redactor muy atentamente.
Estimata S-ro Redaktoro, "Kial lerni la anglan, se la nova mondolingvo estos tiu, kiun parolas pli ol mil tricent milionoj da personoj, tiu de la lando, kies ekonomio kreskas je nekredebla ritmo kaj kiu produktas preskaŭ ĉion, kion ni hodiaŭ tuŝas : la ĉina?" demandas José Manuel Balbuena en sia artikolo "Pri aferoj neutilaj". Ne, Sinjoro. La ĉina neniam estos mondlingvo, ĉar ĝi estas tro malfacile skribebla, prononcebla kaj aŭde komprenebla por la plimulto el niaj samplanedanoj. Mi scias. Mi lernis ĝin. José Manuel Balbuena estas ekonomikisto. Estas bedaŭrinde, ke li aventureme riskis iri en kampon, kiu situas ekster la sfero de lia kompetenteco! Pri Eo li diras: "Neniu plu memoras pri ĝi. (...) Neniu verkis aŭ rakontis ion ajn en Eo, neniu transdonis ĝin de generacio al generacio, neniu ĝin konsideris io familiara aŭ proksima, sed oni ĉiam rigardis ĝin simpla (aborta) produktaĵo de laboratorio." Nu, mi publikigis en Eo sep romanojn, poemaron kaj kasedon da kantoj, kiujn la esperantlingva publiko favore akceptis. Estas lingvo, kiun mi parolas ek de mia infaneco. Mi ĝin parolas ĉiutage. Mi multe vojaĝis kiam mi laboris por Monda Organizaĵo pri Sano. En Ĉinio, Japanio, Uzbekio, Brazilo, mi havis kontaktojn en Eo, kiuj ne eblis en la angla: estas klare, ke ne temas pri "io senutila". Kaj ne estas vere, ke ĝi estas "laboratoria produktaĵo". Estas lingvo, kiu rezultas el unu jarcento da interagado, komunikado, inter homoj el plej diversaj landoj. Mi konsilas al s-ro Balbuena, ke vizitu la retejon http://claudepiron.free.fr, iru al la rubriko "Articles" [Artikoloj], al "en espagnol" [en la hispana] kaj legu, ekzemple, "Kie estas la mitoj, kie la realaĵoj?" (nur du etaj paĝoj) aŭ al "Livres et nouvelles" [Libroj kaj noveloj], kie li trovos tekstojn en Eo. Li vidos, ke liaj ideoj pri Eo havas nenion komunan kun la realo. Gazeto devas informi, ne disvastigi antaŭjuĝojn. Mi esperas, ke vi publikigos korekton. Estime salutas |