Kiel la infano...Ho vivo, min lacigis via vojo.Suferon veran Ne povas al mi doni jam malĝojo. Se la dolor' sur mia brust' genuas, Mi laŭte ne ekveas. Mi kutimiĝis al ĝi, mi enuas. Ho, vivo, sen ribelo kaj ĉagreno Mi vin trenadas: Kaptito trenas ŝarĝon de l' kateno. Se brilas ĝoj', mi ĝin kun spleno spita Rigardas, kvazaŭ Ornamojn de l' katen' la hom' kaptita. Jes, vivo, min lacigis via vojo, Korpuŝon veran Jam donas al mi nek malĝoj', nek ĝojo. Mi estas pri vi, kiel la infano Pri la ludilo: Li ĝin enuas, ĵetus for el mano, Li ĵetus for. Kaj, tamen, se ĝin oni Forpreni volas, Li ploras, veas kaj ne volas doni. |